HET TERREIN

“De bron van liefde” is een natuurterrein van ca. 2.2 hectare (dat is pakweg 5 voetbalvelden), gelegen in de weilanden, in het midden van het land. De flora en fauna zijn zeer rijk en divers. Het terrein ligt afgelegen, op ca. 200 meter van de verharde weg en de bewoonde wereld, is omgeven door sloten, en is enkel toegankelijk via een brug met een afgesloten hek, zodat gasten er in volledige geborgenheid en veiligheid kunnen vertoeven.

Er is geen huisnummer en geen brievenbus, en er staan geen kliko’s aan de weg… Er is enkel natuur. 
De natuur staat centraal, zo ook alle levende wezens die hier wonen. Wij mensen zijn er te gast. 

Daar de wilde natuur hier centraal staat, is het terrein helaas niet toegankelijk voor kinderen en huisdieren.

In het midden van het terrein ligt een meertje. Om het meer ligt een parkbos.
Op diverse plekken staan banken en stoelen.

Door de afgelegen ligging, en de afscherming van de buitenwereld door het bos, is "De bron van liefde" een terrein waar naturisme / naaktrecreatie de gewoonste zaak van de wereld is (maar het hoeft natuurlijk niet). Hoe naakt jij ook bent, het is wel zaak dat jij overal op het terrein schoeisel draagt, want er liggen her en der doorns of er steken gemene stronkjes uit de grond. 

Kortom, zonder schoeisel kan jij je lelijk bezeren ...
Zonder kleren, kan jij helemaal vrij en blij zijn.

Rondom het terrein liggen overal weilanden en zogenaamde griendbosjes (waar wilgentenen worden gekweekt). Koeien en schapen zijn aan de zuid- en westkant de enige buren. Aan de noordzijde wonen enkele mensen op circa 200 meter afstand. 

Het terrein is off-grid, dat wil zeggen dat er geen nutsvoorzieningen zijn aangelegd. Wel is er een waterput geslagen, waardoor warm en koud stromend water voor de keuken en de douche voorhanden zijn. Ook is er een composttoilet. Stroom wordt via zonnepanelen opgewekt en er wordt op gas gekookt.

Houtkachels zorgen in de wintermaanden overdag voor een aangename warmte. In de nachtelijke uren koelt het langzaam af. In de ochtendschemering kan het dan best koud zijn, waarna de kachel weer wordt opgestookt.

Bij westenwind en zuidenwind zijn er amper menselijke geluiden op het terrein te horen. Het is er dan (vrijwel) stil.

Bij oostenwind is er verkeer hoorbaar, en zo af en toe ook de geluiden van een verderop gelegen bedrijf (er is dus geen garantie op volledige stilte, dit is afhankelijk van de windrichting). Voor het overige kunnen de geluiden van de wind, de bladeren en de vogels nadrukkelijk aanwezig zijn (wat dacht je van de geluiden tijdens een storm ... of de geluiden van een groep nijlganzen met territoriumdrift!).

In de winter kan het meer in een privé schaatsbaan veranderen. Koek en zopie zijn dan voorhanden vanuit de blokhut.